Echt Afrikaans afzien was het niet, maar Jantine en ik hebben toch redelijk wat zaken moeten missen in Malawi. We konden nergens yoghurt, muesli of bruin brood vinden, de was moest met de hand worden gedaan en de internetverbinding was heel slecht als we die al konden krijgen.

In de hoofdstad Lilongwe waanden we ons volledig in het paradijs toen we door de Shoprite liepen (de Zuid-Afrikaanse Albert Heijn) en in het hostel draadloos zaten te internetten, terwijl de wasmachine op volle toeren draaide. Heerlijk om al die luxe weer tot onze beschikking te hebben!

Na zo'n drie weken hebben we afscheid genomen van Malawi. Het mooie land van enorme avocado's, het schitterende meer, Kuche kuche-bier en zeer vriendelijke mensen. Na al die tijd wisten we nog steeds niet hoe we de inwoner moesten noemen. Malwiaan? Malawoos? Malawinees? Malawier?

In eerste instantie waren we van plan om niet veel van Zambia, het zevende land van onze reis, te zien. We wilden in een paar dagen naar de Victoria watervallen rijden en dan de grens over naar Botswana. Aldus de planning.

Van andere reizigers hoorden we echter steeds meer en steeds mooiere verhalen over de bezienswaardigheden. Daarbij hadden we nog een aantal dagen over. We wilden namelijk graag pas tijdens volle maan bij de watervallen zijn, want dan krijg je een schijnbaar magnifieke regenboog in het maanlicht. Daarom besloten we om toch naar South Luangwa national park te gaan, wat achteraf een zeer goede beslissing bleek te zijn. Een schitterend park!

Samen met Nicola en Ilva, twee Duitse meisjes die we tijdens het couchsurfen hadden ontmoet, zijn we ernaartoe gereden. De lodge waar we kampeerden lag vlakbij de ingang van het park. De vrouw die ons rondleidde vertelde dat er soms dieren over het terrein liepen, aangezien het park niet omheind was. Daarom mocht je in het donker ook niet in je eentje over het terrein lopen, maar waren er zogeheten nightmen die je met een zaklantaarn begeleiden. Aanvankelijk moest ik hier een beetje om lachen: wat als ik 's nachts naar de wc moest gaan? Bloedserieus keek de vrouw me aan en legde uit dat ik dan bij de ingang van mijn tent met een zaklamp moest knipperen. Iemand zou daar op af komen en mij naar de wc brengen. Een beetje beduusd liepen we door naar het kampeerveld, waar we een aantal olifanten zagen rondlopen. Ik besloot direct om de komende avonden maar weinig te drinken om mezelf die tocht naar de wc te besparen.

Tijdens een night drive door het park kwamen we bij een aantal auto's dat een leeuwin had gespot. Ze lag rechtop in het gras en bekeek een groepje impala's dat verderop voorzichtig aan het grazen was. Toen zij niet bleek aan te vallen, hielden de andere wagens het voor gezien en reden verder. Onze gids besloot de auto echter nog iets dichterbij te parkeren en zette vervolgens de motor uit. Daar zaten we dan, onder een heldere sterrenhemel op een afstand van zo'n zeven meter te luisteren naar een brullende leeuwin .....magisch!

De volgende ochtend werden Jantine en ik wakker van luid krakende takken en een blazend geluid. Voorzichtig keken we uit onze tent en zagen een olifantje de tent naast ons heen en weer schudden door een flinke zwaai met zijn slurf. Gelukkig voor de mensen die er nog in lagen, was het niet interessant genoeg en besloot de kleine zijn moeder te achtervolgen die de deur van de algemene keuken uit zijn voegen trok.

Na drie droge nachten reden we terug naar Chipata, waar we weer van harte welkom waren bij onze couchsurfhost Richard. De volgende dag gingen Nicola en Ilva naar Lilongwe en reden wij in tegenovergestelde richting naar Lusaka, de Zambiaanse hoofdstad. Hier is het weer genieten van koffie verkeerd, winkelcentra en vierbaanswegen.

Morgen vertrekken we met volgeladen auto naar Lake Kariba en dan op naar de volle maan!