Volgens mij weet elke trouwe lezer van deze weblog wel waarom het zo lang stil is geweest van mijn kant. Wegens het plotselinge overlijden van Toiny, mijn moeder, moest ik begin november terug naar Nederland. Aangezien ik toch de reis naar winters Nederland ging maken, heb ik besloten om er een tijdje te blijven en de feestdagen met familie en vrienden door te brengen.

Begin januari heb ik het vliegtuig terug naar Windhoek genomen na een zeer koude, maar toch ook heel warme periode van vele treinreizen voor leuke bezoekjes her en der, goede gesprekken, mooie wandelingen door de sneeuw en heerlijke diners. Aan mijn tijd in Nederland (en tijdens oud en nieuw in Frankrijk) heb ik zeer dierbare herinneringen overgehouden. Veel dank aan een ieder die daarvoor heeft gezorgd!

Na een lange vlucht naast een saaie Duitser gaf ik vermoeid mijn paspoort aan de douanier :

'Morning'

'Goodmorning, how are you?' oja...zo gaat dat hier...

'I'm fine, how are you?'

'Fine, thank you!'

De vrouw had al snel mijn work permit in mijn paspoort gevonden en zag dat ik ‘Rundu hospital nurse home' als woonplaats had ingevuld op het formulier.

'Ah, you are a doctor!' blank en werkend in een ziekenhuis, dan is dat de enige optie.

'No, I'm not'

Haar wenkbrauwen gingen iets omhoog: 'Are you a nurse?!'

'No, I'm an audiologist'

Haar wenkbrauwen gingen verder omhoog en sprakeloos gaf ze met een ferme klap de entree-stempel in mijn paspoort. Home sweet home!

In Windhoek ben ik een paar dagen gebleven om te acclimatiseren en om een aantal zaken te bespreken met VSO. Het voelde al snel vertrouwd en warm aan. Figuurlijk én letterlijk, het is hier nu zomer en het is heerlijk om weer in een t-shirt en op slippers in de zon te lopen!

Na vier nachten logeren bij andere volunteers kon ik met Nicky, de country director van VSO, mee rijden naar het noorden. De weg Windhoek - Rundu heb ik al vaak gereden, maar nog nooit was die zo mooi; dankzij het regenseizoen is alles prachtig groen!

Door de vele en soms heftige buien valt de temperatuur in Rundu erg mee, het is echt niet zo heet als ik had gedacht.

De volgende dag ben ik direct naar het ziekenhuis gegaan en werd ik zeer welkom ontvangen door collega's. De meesten wisten waarom ik naar Nederland was gegaan en gaven mij een dikke knuffel. De dropjes die ik had meegenomen en de pepernoten die Toiny mij nog had toegestuurd vielen zeer in de smaak en binnen no time voelde het alsof ik slechts een lang weekend was weggeweest in plaats van twee maanden.

Helaas heb ik in mijn afwezigheid de afdeling moeten sluiten, omdat niemand mijn werk kan overnemen. Daardoor was de patiëntenstroom gestopt en moest ik een bericht naar de radio sturen zodat de hele Kavango regio weet dat het audiology department weer open is.

Mijn contract loopt tot maart dit jaar. Net op het moment dat ik erover dacht om te gaan verlengen, besloot VSO Namibia om het disability-programma, waar mijn werk onder valt, te sluiten. Dit moest wel gebeuren, omdat de financiële crisis tot de ontwikkelingssamenwerking is doorgedrongen en VSO voortaan minder subsidie krijgt. Ik zal dus al gauw weer afscheid moeten nemen van iedereen hier.

De plannen voor erna liggen al klaar! Begin maart komt Jantine, een oud-huisgenote, naar Windhoek en gaan we samen in mijn auto door zuidelijk Afrika reizen. Hoewel ik het heel jammer vind dat ik nog maar zes weken in Rundu woon en werk, heb ik enorm veel zin om met haar rond te trekken!

Tot die tijd.....tja, alles gaat hier een stuk trager, dus ik zal geen nieuwe projecten meer van de grond krijgen. Ik zal alle patiënten van het oorkamp dat in oktober plaatsvond nog een keer zien. Ook hoop ik de medical rehabilitation worker, de enige in het ziekenhuis die kan audiometreren, de nieuwe audiometer uit te leggen én zover te krijgen dat hij die ook wil gaan gebruiken na mijn vertrek.

Begin februari ga ik naar Cheshire home in Katima Mulilo om oorkamp-patiënten en anderen te zien. Ik heb over dit huis voor gehandicapte kinderen geschreven in een eerder stuk ‘een steentje bijdragen'. Het zal de laatste keer zijn dat ik daar kom, dus mocht er nog iemand een donatie willen doen, doe dat dan gauw!