Het zit erop! Met een enigszins verdrietig gevoel heb ik in Rundu mijn huis en kantoor opgeruimd en afscheid genomen van collega's, andere VSO-ers en overige vrienden. Tegelijkertijd kijk ik ook vol spanning naar wat gaat komen. Morgen ga ik namelijk Jantine ophalen van het Hosea Kutako-vliegveld van Windhoek en gaat de reis door zuidelijk Afrika beginnen.

De laatste paar weken stonden vooral in het teken van afronden. Er was geen mogelijkheid om nog een nieuw project op te starten, maar het afsluiten van de reeds lopende zaken kostten me tijd genoeg. Ik heb alle patiënten gezien die in oktober vorig jaar geopereerd waren tijdens het oorkamp (zie een vorig verhaal). Helaas bleken tijdens deze follow up vele oren weer opnieuw geïnfecteerd of zelfs geperforeerd. Gelukkig waren de resultaten van de gehoortesten bij veel patiënten wel verbeterd, dus is het al met al toch voorzichtig een succes te noemen.

Om alle patiënten te kunnen zien ben ik onder andere naar Katima Mulilo gegaan, waar ik in Cheshire home weer zeer hartelijk werd ontvangen. De donaties van de gulle gevers natuurlijk ook, mede namens Jesse en sister Lucy heel veel dank voor jullie steun!

Bij VSO staat het delen van je kennis en vaardigheden als volunteer centraal. Om een substantieel verschil voor de lange termijn te kunnen maken wordt er met een counterpart gewerkt, die je werkzaamheden overneemt na je vertrek. Helaas had ik ondanks vele verzoeken geen counterpart toegewezen gekregen en zag ik mezelf al net zoals de vorige volunteer het departement sluiten op m'n laatste werkdag.

Gelukkig bleek mijn overtuigingskracht groter dan verwacht. Ik heb John Dishara, de medical rehabilitation worker (een soort algemeen paramedicus), weten over te halen om in ieder geval de gehoortesten over te nemen. Hij heeft tijdens zijn opleiding geleerd te audiometreren, maar in Rundu heeft hij zich met name gericht op fysiotherapie. Van eerste hulp bij oorontstekingen en hoortoestelaanpassingen wilt hij niets weten, maar ik heb hem in ieder geval uitgelegd hoe de nieuwe audiometer werkt en van mijn kantoor de zijne gemaakt. Patiënten kunnen dus nog steeds naar Rundu hospital komen voor een gehoortest en daar ben ik heel erg blij mee.

Verder heb ik verschillende keren een workshop over oren/oorontstekingen/gehoorproblemen gegeven aan verplegers, studenten en doktoren, dus ik kan wel zeggen dat iets van mij achterblijft.

Ook op andere terreinen kan je aan sharing skills doen... ik heb mijn buurjongen geleerd zijn fietsband te plakken en heb hem ter stimulans mijn pomp en bandenplakset gegeven. Wie weet schuilt er nog een groot fietsenmaker in hem.

Vorig weekend was er nog een Global Education weekend van VSO. Een perfecte gelegenheid voor mij om nog afscheid te kunnen nemen van andere volunteers. De goede timing van dit weekend was niet geheel toevallig, aangezien ik zelf in de commissie zat die het organiseerde.

We zijn naar Swakopmund geweest, een kustplaats vlakbij de uranium mijnen. Ze vormen een belangrijke bron van inkomsten voor Namibië en daarmee een interessante plek om te bezoeken.

Afgelopen zondag ben ik vertrokken uit Rundu, waardoor ik nu officieel werk- en huisloos ben. Uitgeschreven uit Nederland en ik heb geen woning of werk meer in Namibië. Dus ik ben nu fulltime toerist! Daarom heb ik op weg naar Windhoek een detour gemaakt langs de 80.000 jaar oude Hoba-meteoriet vlakbij Grootfontein. De terugweg was een grotere belevenis dan het bekijken van die grote steen zelf. Ik reed namelijk over een zandweg, terwijl de regen werkelijk met bakken uit de hemel kwam en ik op het puntje van mijn stoel zat om zoveel mogelijk kuilen en gaten in de weg te ontwijken. Mijn auto is dan wel voorzien van alles wat nodig is bij een lekke band, maar ik zag het totaal niet zitten om dat nou al tijdens de eerste rit te moeten gebruiken. Tot mijn opluchting bereikte ik zonder problemen weer het asfalt (en uiteraard hield het toen op met regenen).

Zojuist heb ik een afsluitend gesprek gehad met mijn program manager van VSO. Het Rundu-avontuur is daarmee afgesloten, maar natuurlijk ga ik door met mijn weblog.

Het verhaal is nog niet af!