Namibië wordt door sommige reizigers Africa for beginners genoemd; het land is redelijk ontwikkeld en volgens VN-berekeningen een middle income country. De verhoudingen liggen echter erg scheef. Sommige mensen zijn zeer rijk, maar anderen trekken het gemiddelde inkomen omlaag en leven in armoede. Ik snap wel waarom Namibië zijn bijnaam aan heeft verdiend. Er zijn vele goede asfaltwegen, steden hebben supermarkten met een vrij uitgebreid assortiment, benzine is meestal wel te krijgen bij tankstations en buiten de kleine dorpen is er vaak stromend water en elektriciteit.

Ik wist dat de situatie in Zuid Afrika beter zou zijn en toch verbaas ik me er dagelijks over. Dorpen die op de kaart vrij klein lijken hebben geen zandwegen en er zijn hippe koffietentjes en kledingwinkels in overvloed. De kust hier lijkt wel de Costa del sol!

Het volgende land, Mozambique, biedt andere vooruitzichten, dus we genieten er met volle teugen van zolang het duurt.

We hebben vijf dagen in Kaapstad doorgebracht, een zeer gezellige stad met veel bezienswaardigheden. Als echte toeristen zijn we naar het indrukwekkende Robben Island gegaan, naar de cel waar Nelson Mandela 18 jaar van zijn 27 jaar gevangenisstraf zat. Ook hebben we over Kaap de Goede Hoop gereden en hebben we de Tafelberg beklommen. Een lange, mooie wandeling en soms zelfs klimpartij gaf ons prachtige uitzichten.

In Stellenbosch, het naastgelegen universiteitsstadje, hebben we fietsen gehuurd en wilden we verschillende wijngaarden afgaan. Bij de eerste proeverij genoten we echter zodanig van de wijn, airconditioning en het kaasplankje dat we geen tijd meer hadden voor andere wijngaarden. Via de couchsurf-site hadden we een student gevraagd of we bij hem konden logeren.. We waren van harte welkom mailde hij terug, maar het zou wel een beetje ingewikkeld zijn. We moesten in de ochtend naar zijn werk gaan. Hij bracht ons naar zijn huis, gaf de sleutels, een uitgebreide uitleg over Stellenbosch en het advies vooral niet in de ‘zwarte wijken' te komen en hij vertrok weer. Die avond had hij ergens een bruiloft en hij sliep daarom niet thuis. Een beetje vreemd, maar wel zeer gastvrij!

De volgende ochtend hebben we briefje achtergelaten voor onze gastheer en zijn doorgereden via Cape L'Agulhas, het meest zuidelijke puntje van Afrika, naar Oudtshoorn gegaan, een plaats die zich ostrich capital van Afrika noemt. Aan alle struisvogelboerderijen te zien gokten we dat deze naam niet onterecht was. Uiteraard hebben wij er ook eentje bezocht en kwam ik er achter dat je op die vogels kan rijden. De vogel kreeg een kap over zijn hoofd, want dat houdt ‘m rustig zo legde de gids uit. Toen ik echter net op het beest zat, haalde hij die kap onverwachts weg, waardoor de vogel keihard wegrende en ik meehobbelde, me krampachtig vasthoudend aan zijn vleugels. Gelukkig renden er twee mannen mee die mij hielpen ongedeerd weer van de vogel af te komen.

Met een struisvogelei (struisvogel-ei?) als souvenir reden we door naar Mosselbaai, de eerste plaats op de befaamde gardenroute. We besloten het ei bij het diner op te eten en verkeken ons een beetje op de grootte. Het is namelijk even veel als 24 kippeneieren, toch iets te veel voor twee personen. Het was het begin van leuke gesprekken met andere backpackers. Vooral bij degenen die van de andere kant naar Mosselbaai waren gekomen bleek: ‘hoi, wil jij wat scrambled ostrich egg proberen?' een verrassende binnenkomer.

De volgende dag zijn we in Knysna, onze huidige plaats van bestemming, aangekomen.

We wilden graag de auto even laten nakijken om problemen in the middle of nowhere te voorkomen. Dit betekende dat we hier wat langer dan eerder gedacht moeten verblijven. Tijd voor plaatselijke delicatessen dus! We hebben oesters geprobeerd, maar ik snap nog steeds niet waarom die bij sommige mensen zo populair zijn. De locale bierbrouwerij Mitchell's beviel mij beter, ook omdat dit bezoek ons een nieuw mogelijk couchsurfcontact elders in het land opbracht.

We sliepen afgelopen nacht in een beetje vreemd hostel. De eigenaar vertelde gisteren dat hij iets met rode huizen/rode dakjes wilde doen 'net zoals in Amsterdam'. Of dit een vreemde manier was om te laten merken dat hij ons thuisland kent of dat het nou echt zijn wens was, was niet helemaal duidelijk. De blote borstenblaadjes die we even later op de bar zagen liggen, gaven het antwoord. Straks gaan we de auto ophalen, vannacht slapen we ergens anders!

Het reizen bevalt me erg goed. Het was even wennen om 24 uur per dag met iemand anders te zijn, maar het is erg gezellig met Jantine. Gelukkig hebben we allebei al wat reiservaring in onze rugzak en denken we over veel activiteiten, hostels en andere dingen hetzelfde.

Zie voor haar verhaal: zusterjantine.waarbenjij.nu